Özlem Yeteneği Yüzünden Bir Karalama

Rüyamda
hiç yaşlı değilken
fakat yaşlanırken gördüm kendimi
aynaya iki elimi yaslayıp

evin havalandırma fanları ne kadar kaliteli olursa olsun,evin içindeki aile kokusu hiç gitmiyordu.Ne güzeldi,az öğrenciydik o vakitler.

Ben ilkokuldan müzdariptim,annem ilkokula müzdaripliğimden diyordum.
Hiç şair değildim.Yani başaramamışım işte.
Uyandığımda hiç yaşlı değildim.
Babam sakallarıma rağmen
elinde akşam eve gelirken aldığı
2,5 lt kolanın kapağını verdi ve
haydi git bedavasını al gel dedi.
Gittiğimde
bakkal amca ölüm haberi verir gibi verdi kötü haberi.
''Delüanlı bunun gampenyası geçti la''
Ben ilk kez üzülüyormuş gibi üzüldüm uzun zaman sonra.
Fakat borca yazdırıp yeni bir kola aldım.
Bunu babama söylemedim,bari o üzülmesin diye.
Tekrar uyandığımda geceydi.
Daha da gençtim,bildiğin gençtim yahu
bizimkiler yatmışlardı,eski evdeydik
mutfağa doğru sinsice yürüyüp buzdolabını açtım
buzluktaki carte-dore'u görünce
hiç ölüm haberi almamış gibi sevindim
daha önce hiç sevinmemiş gibi sevindim
deliler gibi sevindim la.
Tatlı kaşığımı sağdan üçüncü çekmeceden çatalların arasından ayıklayıp
kutunun yanına koydum.
Kutuyu açtığımda içinden kıyma çıktı.
Alarm yüzünden uyandım
Uyandığımda harbiden bugündü.
Bir sürü kişi ölmüş
rüyalarımın aksine.
Ölüm haberlerini almış
ve buna alışmıştım artık.
Neye nasıl üzüleceğimi biliyordum.
Ne yazık ki artık
büyük mutsuzluklarımı küçük umutlar onarıyordu
eskiden ne kadar güzeldi oysa
Küçük umutlarıma,büyük büyük mutlu oluyordum.
Mutlu olduğumda babam hep yanımda oluyordu hem.