Ben biraz yanıldım
avuçlarımı kınla kapladın
kara adımızı silerken
ayrı ayrı kutuplara
aynanda çöktük.
Onunla
buluşmaya başladığın
gün
ben kendimle
konuşmaya çalıştım.
Safir.Saf-ir
beni hangi kez kırdığında
buna alıştım.
Nehirden
kızımızı türetirken
herşey hoştu.
Üretimden,gökyüzü kalkınca.
ben kendi uçurtmamı seninle mezara
sen kendi uçurtmanı benimle mezarıma
gömdün.
Bidat,
ölümü
gözyaşlarınla yıkasınlar.
Sonra
sabah saat altıda
biraz daha solsun,başörtün.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder