Nejat Amca Ölmeyi Beceremiyor

Nejat Amca ölmeyi beceremiyor,
yaşamayı da.
Yaşamasaydı da,Nehra'yı sevemezmiş
öyle diyor.

Nejat Amca diyor ki
elektrikler kesildiğinde sakın korkma
kork ama karanlıktan,aydınlığa da alışma.

İnsanlar,hayal ederken,gerçekleşmeyeceğini bilirmiş.
öyle diyor
he bir de emekli maaşı artık yetmiyor da diyor,bunu derken
gözleri daha yorgun bakıyor.

Nejat Amca ölmeyi beceremiyor
Nehra ölmeyi becermiş.
Nehra ölmeseydi,o yaşamayı becerebilirmiş
morfin lekeli yatak örtülerinde
hep hala Nehra'nın kokusu varmış,ölü eşinin
o öldüğünde temelli battığını iddaa ediyor güneşinin.

Nejat amca,ölmeyi beceremiyor
bunu bildiği halde hala ağaçlara inanıyor
bir mevsimin ağaçta bitip ağaçta başladığını
başlangıçların ve bitişlerin hep tek başına olduğunu
toprak olmanın dayanılmaz zorluğunu betimliyor
bastonuyla kısacık holü epey yürüdükten sonra geçerek.
Odasına gittiğinde bir fotoğraf bulup getiriyor
fotoğraflar hep Nehra..

Nejat amca,ölmeyi beceremiyor.
çizgili pijamalarındaki kabir azabı
buna timsal.
Emsal teşkil edecek şekilde nefes alıp vermiyor
hareket etmese Nehra öldüğünde ölmüş sanılacak.
Ellerimden tutunca,bastonunu önemsemiyor
fakat ben baston kadar kolaylaştıramıyorum
adımlarının defolu yakınlığını.

Nejat amca ölmeyi beceremiyor
Nejat amca,kısacık holü zar-zor geçiyor
güneşi yıllar önce batmış
antibiyotiklere,antidepresanlara hurafedir.
Tüm hastalıklar,sevgiyle geçer diyor
Bu yüzden,çehresine
Nehra'nın ölümünün utancı yerleşmiş.
Daha çok sevseydim,Nehra ölmezdi diyor.


Nejat amca,ölmeyi beceremiyor.
Ben de iyi şiir yazamıyorum zaten.